ครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีมาก่อน ที่ผมเคยไปเที่ยวบ้านลูกพี่ลูกน้อง และเล่นด้วยกัน และเปิดดูการ์ตูนเรื่องใดสักเรื่องหนึ่งไม่แน่ชัด เปลี่ยนช่องไปๆ มาๆ ก็ไปสะดุดตากับตัวละครคนหนึ่ง ที่เหมือนกำลังจะออกเดินเรือไปที่ไหนสักแห่ง เพียงแค่เห็นแว็บแรกเท่านั้น ก็เห็นความร่าเริงสดใสอะไรบางอย่างที่ทำให้สมองจดจำทันที ว่าเจ้าของความร่าเริงสดใสนั้น สวมหมวกฟาง เสื้อกล้ามสีแดงกระดุมสามเม็ด และกางเกงยินส์ขาสั้นสามส่วน เมื่อหลับตานึกในใจ ว่าตัวละครคนนั้น กำลังแสดงสิ่งหนึ่งที่ขาดหายไปในชีวิตของผมในช่วงเวลานั้น...
เวลาผ่านไป ผมได้เข้าไปเช่าเล่นเกม Playstation 1 กับเพื่อนๆ ก็มีการเอาเกมต่อสู้เกมหนึ่งมาเล่น ทำให้ผมเจอได้เห็นตัวละครหมวกฟางที่มีรอยยิ้มเป็นเอกลักษณ์นั้นอีกครั้ง เมื่อดูเพื่อนเล่นเกมนั้นด้วยตัวตัวละครหมวกฟางคนนี้ ผมไม่เห็นอะไรที่เด่นชัดไปมากกว่า "รอยยิ้ม" ของเขา และเกมต่อสู้เกมนี้ ก็เป็นเกมแรกที่เล่นด้วยเครื่อง Playstation 1 ที่ซื้อมาใหม่ๆ
นั่นจึงทำให้ผมจึงเริ่มรู้จักกับการ์ตูน "วันพีซ" (ONE PIECE) ที่มากับตัวละครเอกผู้มีรอยยิ้มอันร่าเริงสดใสที่ชื่อว่า "มังกี้ ดี ลูฟี่" (Monkey D. Luffy)
 |
| (C)Eijiro Oda/2002 BANDAI |
ผมเริ่มรู้จักวันพีซจากเกมภาค Grand Battle 1+1 โดยเล่นเพื่อปลดล็อกตัวละคร เล่นกับเพื่อนๆ พอเล่นไปเล่นมา ก็เริ่มเห็นรอยยิ้มของตัวละครอื่นๆ ตามมาเรื่อยๆ ทำให้กลายเป็นเสน่ห์ติดตรึ่งใจ จนโดนนักดาบหัวเขียวชื่อ โรโรโนอา โซโล ตกหัวใจไปอีกคน แล้วยังมีตัวละครสายฮาอย่าง อุซป ที่ทำให้วันพีซดูมีเสน่ห์มากๆ ตอนนั้นยังไม่รู้ที่มาที่ไป และยังอ่านภาษาญี่ปุ่นไม่ออก ผมจึงจัดสินใจ เช่าการ์ตูนวันพีซมาอ่านเพื่อศึกษาเรื่องราว
 |
| การประกาศตนของลูฟี่ว่าจะเป็น "ราชาโจรสลัด" ในวันพีซเล่ม 1 (C)Eijiro Oda |
ช่วงนั้น ผมอ่านถึงภาคเกาะแห่งท้องฟ้า (ช่วงต้นเรื่อง เล่ม 25) แล้วก็หยุดไปเพราะขี้เกียจรอเล่มต่อไป... แต่ยังคงเล่นเกมบน Playstation 1+1 ในช่วงเวลาว่าง และเกมสุดท้ายที่เล่นบนเครื่องคือ Round the Land กับ Pirate Carnival และก็ทิ้งห่างไปยาวๆ
 |
| (C)Eijiro Oda/Toei Animation |
 |
| เพราะเกมนี้ จึงทำให้กลับมาติดวันพีซอีกครั้ง |
ในช่วงที่ไม่ได้ติดตามวันพีซมาหลายปี รอยยิ้มของลูฟี่นั้น ยังเป็นที่สะดุดตาอยู่เสมอ จนกระทั่ง ปี พ.ศ.2563 ผมได้โหลดเกม Bon Bom Journey มาเล่น ก็รู้สึกคิดถึงวันวานที่เคยติดตามวันพีชขึ้นมา พอนึกขึ้นได้ ก็ไปตั้งกระทู้พันทิปถามถึงความหลังที่กลุ่มหมวกฟางได้ก่อตัวขึ้นมา...
จนถึง ณ ตอนนี้ (วันที่โพสต์บทความนี้) ผมจึงกลับมาติดตามวันพีซอีกครั้ง
 |
อ่านแบบถูกลิขสิทธิ์สบายใจกว่าเยอะ |
ผมได้ซื้อการ์ตูนวันพีซยกแผงตั้งแต่เล่มแรกยันเล่ม 96 เอาไปอ่านในช่วงว่างๆ และเก็บเงินเพิ่มเพื่อหาซื้อเล่มพิเศษตามโอกาส และกำลังเริ่มเล่นเกม Treasure Cruise...
 |
| (C)Eijiro Oda/Toei Animation |
เชื่อไหม คนเรากว่าจะยิ่งใหญ่ ก็มักจะเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ เฉกเช่นเดียวกับลูฟี่ ที่ดูเผินๆ ก็เหมือนชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง ถ้าเอาไปเปรียบเทียบกับตัวละครพระเอกคนอื่นๆ ในการ์ตูนโชเน็น ดูเหมือนว่าลูฟี่ จะแต่งตัวเรียบง่ายแบบชาวบ้านทั่วๆ ไป ไม่ได้แต่งองค์ทรงเครื่องเหมือนพระเอกคนอื่นๆ แต่ก็ยังสามารถเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ได้ในโลกของเขา ก็เลยทำให้รู้สึกว่า ลูฟี่ เป็นตัวละครที่รู้สึกเข้าถึงได้ง่ายกว่าตัวละครอื่นๆ
เท่าที่ผมเห็นและสัมผัสมาคร่าวๆ พระเอกในการ์ตูนส่วนมาก มักจะวางมาดขรึม องอาจ และดูจริงจังน่าเกรงขาม จนทำให้ผมรู้สึกเกรงกลัวขึ้นมานิดๆ และดูไม่น่าเข้าใกล้ราวกลับไปโกรธอะไรใครมา แต่วันพีซนั้น รอยยิ้มของลูฟี่ มีพลังมาหาศาลที่ทำให้ผมที่ไม่ค่อยติดตาม ได้กลับมาติดตามอีกครั้ง
 |
| รูปจากเกม Treasure Cruise |
ซึ่งรอยยิ้มของลูฟี่ เหมือนเป็นหน้าด่านสำคัญ ที่ทำให้ได้เข้ามารู้จักเรื่องราวของวันพีซ อีกทั้งยังมีบุคลิกอันร่าเริงสดใส ลักษณะนิสัยที่เข้าถึงได้ง่าย ไม่ว่าการต่อสู้ในแต่ละช่วงตอนจะหนักหน่วงถึงขั้นเสียแรงมากขนาดไหน เมื่อได้รับชัยชนะ ลูฟี่จะยิ้มให้กับทุกคนเสมอ... แม้กระทั่งเวลาที่ยากลำบากมากที่สุดโดยเฉพาะตอนที่สูญเสียเอส หลังจากที่จินเบมาช่วยปลอบขวัญ ลูฟี่ยังพอยิ้มได้ (เล็กน้อย) เช่นกัน
 |
| (C)Eijiro Oda/Toei Animation |
ด้านหลังรอยยิ้มของลูฟี่ ก็ยังมี "รอยยิ้ม" ตัวละครต่างๆ สร้างความน่าสนใจและน่าหลงใหล จนได้ค้นพบเรื่องราว และประเด็นต่างๆ ที่น่าสนใจอยู่มากมายที่ทำให้ยิ่งต้องติดตามวันพีชไปอีกนาน ถึงแม้ว่าตัวละครที่ผมชอบที่สุดในวันพีซ ไม่ใช่ลูฟี่ แต่ผมก็ชื่นชอบลูฟี่อยู่เสมอ โดยไม่จำเป็นที่จะต้องจัดอันดับว่าชอบลูฟี่ในระดับไหนหรือมากน้อยกว่าตัวละครใด แค่รู้ว่าชอบลูฟี่ก็เพราะมี "รอยยิ้ม" ที่สดใสอยู่ตลอดครับ
แหล่งอ้างอิง / แหล่งข้อมูลที่เกี่ยวข้อง
- แฮชแท็ก #ルフィの笑顔は世界一 (รอยยิ้มของลูฟี่คือที่สุดในโลก) บนทวิตเตอร์
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น